Bata Kong Puso

-
Naisulat noong 13th ng Abril, 2014
"Bawat tao ay may karapatang umibig. Di ko naman lubos akalaing sa aking murang edad, mararamdaman ko na ang tinatawag nilang pag-ibig. Yung tipong kapag siya’y nasilayan ay may namumuong kilig sa buong katawan. Yung tipong sulyap niya lang, halos tunawin na ang buo kong kalamnan.

Ako’y nasa ikawalong baiting pa lamang. Kung iisipin ay napakabata ko pa para sabihing ang puso ko’y may tinitibok na. Sinasabi pa ng iba’y ito ay simpleng paghanga lang. Dati, oo. Naisip kong ang lahat ng ito ay paghanga lamang, na ang puso ko ay napakabata pa para sabihing ito ay nagmamahal na, na ang puso ko ay napaka-ignorante pa para umibig. Pero masasabi ko pa bang ito’y paghanga lang kung may kirot akong nadarama sa tuwing naiisip kong siya’y pagmamay-ari na ng iba? Na ang bata kong puso ay nanlulumo sa tuwing nalalaman kong di makawala ang anino niya sa nakaraan ng dati niyang kasintahan.

Marahil nga’y ang bata ko pa para maranasan ang lahat ng ito. Ang maging matalik na kaibigan ang pader. Ang pader na aking pinagtataguan para lamang siya ay lihim na masilayan. Ang maging ka-bonding ang kaisa-isa kong pitaka. Pitakang hindi pera ang laman kundi ang tanging litratong niya lamang.

Sa sitwasyon ko, sapat na ang Makita siya mula sa malayo. Sapat na ang pagtama ng aming mga tingin. Sapat na ang marinig ko ang magiliw niyang pagtawa. At bonus na kung mabigyan man ng pagkakataong makatabi siya sa bleacher tuwing may okasyon sa paaralan. Ngunit sa lahat ng naging sapat para sa akin, ‘di ko naman lubos akalaing mabibigyan pa ako ng jackpot. Ang jackpot na maging malapit at maging matalik siyang kaibigan.

Di ko naman naisip na may kaakibat ang bawat bonus na natatanggap ko. Di ko naman naisip na nag-iilusyon na pala ako. Isang araw, nakita ko na lang ang sarili kong ngumingiti ng peke sa harap ng taong lubos ko nang pinagkatiwalaan sa bata kong puso. Pekeng ngiti na ginawa kong instrumento para itago ang totoong sakit na nararamdaman ng aking batang puso. Nagka-ayos na sila ng dating kasintahan. Sila na ulit ng dating nakahiwalayan. At ang bata kong puso ay walang ibang magawa kundi itago ang pighating nararamdaman. Matapos ng mga rebelasyon niyang iyon, nagawa pa niyang magwika ng mga salitang hindi niya alam ay nakakapagpakirot na pala ng puso kong alam kong ang bata pa para maramdaman ang sakit na dulot ng pagmamahal. Akong ang unang naka-alam ng kanyang balita. Ako ang unang naka-alam na sila na ulit ng kasintahang nakahiwalayan. Ako ang unang naka-alam pagka’t isa ako sa mga taong pinapahalagahan niya. Ako ang unang naka-alam pagka’t isa na raw ako sa parte ng kanilang pamilya. Di man sa dugo, ngunit mabuting kapatid na raw ako para sa kanya.

Alam kong ang bata ko pa. Alam kong ang puso ko rin ay napakabata pa. Siya ay isang karanasan lamang. Gaya ng sabi ko, ako ay bata pa at makakahanap pa ng iba. Taong karapat dapat sa bata kong puso na minsan nang nag-ilusyon. Taong karapat dapat sa puso kong minsan nang tumibok. Taong alam kong iibigin ako’t iibigin ko rin. At higit sa lahat, taong alam kong may kakayahang isalba ang bata kong puso na minsan ay umibig na."

 Ngayon ako'y nasa ika-labindalawang baitang na, at masaya akong ang bata kong puso ay nakahanap na sa wakas ng tagapagsalba. Ako'y masaya na, at pinapanalangin sa Panginoong sana, sa huli ay maging kami na nga.

Mga Komento

Mag-post ng isang Komento

Mga sikat na post sa blog na ito

The Way You Changed Me

-
I already had decipher what the world meant Understood how deep the sea could get How high the sky, we could hardly imagine what's behind those thick white clouds The jagged mountains and the beauty of the valleys and plains How the colors of the rainbow brought hope after a long storm I already had fathom the wonders of this world But what I haven't known was the idea of continuous learning while still breathing I thought I have understood everything I thought I had unravel the perplexity of the world But I have come to realize that as we continue breathing Things we tend to believe changes as we continue learning We might decipher how deep the sea could get But still could not demystify the wonders within its depth We might believe how the sky could be as high as the heavens But still don't know the dangers it gives as we traverse higher We might see the normal landforms that doesn't seem to give us that magical feeling But we just only seem to see its...
Magbasa nang higit pa

Minamahal Kita

-
"Minamahal Kita" , isang awiting inawit ng Parokya ni Edgar na may kalakip na kwento sa likod ng bawat liriko nito. A fictional story. Tirik ang araw at tinatamad akong lumabas ng bahay. Sa kadahilanang wala nga naman akong magawa, napagdiskitahan ko ang isang photo album na nakahilata sa ilalim ng mesa na nakapwesto sa isang sulok ng aming sala. Unang bukas ko pa lamang ng unang pahina ng photo album, bumungad na sa'kin ang ngiti ni George. Nang makita ko ang larawang iyon, nahinuha ko agad na ito yung photo album na pinuno ni mama ng larawan naming dalawa, may ibang larawan rin namang nasali rito na sa aming magbabarkada na. Nasa mga anim na taong gulang pa siguro kami sa litratong yun. Ang lapad ng ngiti niya at kitang-kita ang bungal niyang ngipin na punong puno ng tsokolate. Nasa tabi niya ako sa litrato habang binubuhos ko sa bibig ko ang garapon ng tsokolate. Habang tinitingnan ko ang sumunod na pahina ng photo album, dun ko naisip na ang haba na pala ng p...
Magbasa nang higit pa